Anlaşılan o ki mental olarak ABD nin varlığı daha maç başlamadan bizi mağlup etmiş. Dün akşam son saniyeye kadar devam eden mücadele azmi ve kazanma ruhu maalesef bu akşam yoktu. Özellikle ikinci ve dördüncü çeyrekte yaptığımız basit top kayıpları mağlubiyette baş rol oynadı. Sırbistan maçında farkı sürekli 8-6 sayıda tutmamız oyundan kopmamamızı sağlamıştı. Ancak Amerika karşısında 10-12 gibi farkları gördükten sonra maalesef mental olarak ta oyundan düştük. Bu maça kadar hücum gücümüz zaten zayıftı ama yaptığımız etkili savunma ile gelmiştik. Fakat Amerika karşısında savunmamız da bekleneni vermedi. Bu akşam salonu dolduran seyircide üzülerek söylüyorum ki üstüne düşeni yapamadı. Adeta sinema seyircisinden farksızdı. Indianapolis'te dokuzuncu, japonya'da altıncı olduktan sonra kendi evimizde final oynamak bir başarıdır. Avrupa ve Dünya şampiyonalarında birer kez final oynadık. Artık inşallah önümüzdeki turnuvada altına ulaşırız. Başta Tanjeviç olmak üzere Harun ERDENAY ve Orhun ENE'ye ve tüm teknik ekibe ayrıca 12 dev adama bize yaşattıkları için teşekkür ediyoruz. Üzücü olan taraf bundan 20-30 yıl sonra kimsenin ikinciyi hatırlamayacak olması
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder