3 Ekim 2012 Çarşamba

10'U HATIRLAMAK



    Bazı oyuncular kraldır. Kral gibi yaşarlar, kral gibi ölürler.Yaşamları da ölümleri de sansasyoneldir. Her yaptıkları olay olduğu gibi vedaları da olay olur. Tıpkı 10'un gibi.  Pazartesi günü sabahından itibaren yaşananlar dakikası dakikasına tartışılıyor,sorgulanıyor ve neticesinde yargılanıyor. Alex'in yeşil sahalarımızda sekiz yıldır her yaptığı nasıl olay olduysa vedası da olaylı oldu.
    Kimileri Aykut Hocayı infaz etti,kimileri Alex'te aradı kusuru. Ben kimin haklı kimin haksız olduğu noktasında değilim. Bu konuya da şimdilik girmek istemiyorum.Ben Alex'i,  gidişiyle değil,beyaz çizgilerin sınırladığı yeşil zeminde yaptıklarıyla futbol severlere yaşattıklarıyla hatırlamak istiyorum.Böylesi daha iyi.
    Sen bu güzel oyunu seyretmeye başladığımdan beri izlediğim en iyi üç 10 numaradan biriydin. Ne 9,5 ne de 10,5'dun. Tamı tamına 10 numara idin. Futbol ayakla oynanır ama zekası ile oynayan ender oyunculardan biri idin. Biz ,Türk futbol severler Misak-ı Milli sınırlarını terk ederken yaşadıkların ve yaşattıkların ile  değil sekiz yılda yeşil tuval üzerine futbol topu ile çizdiğin resimlerle hatırlamak istiyoruz. Kışın en soğuk günlerinde içimizi ısıtan pasların ile, en karanlık gecelerde attığın gollerle Kadıköy'ün üzerine bir güneş gibi doğduğun zamanlar ile hatırlamak istiyoruz.
   Serbest vuruş için topun başına geldiğinde kalplerin atım hızının arttığı saniyeleri, gol attıktan sonra kendi tribününe koşmanı, şampiyonluklarda  ailen ile birlikte sahayı dolaşırken seni alkışlayan binlerce çift ele alkışla karşılık vermeni kazıyacağız hafızalarımıza.
    CSKA'ya, Samsun'a attığın golleri, Şampiyonlar Liginde İnternazionale maçında Deivid'e asist yapmadan önce rakibini çarşı pazar gezdirmeni özleyeceğiz. Sen istediğin zaman neler yapabileceğini hepimize gösterdin.  Sekiz yıl boyunca haftalarca senin senfonilerini büyük bir keyifle dinledik.Maç başlamadan orta sahada diz çöküp dua etmen,simsiyah kramponların,kafanla attığın çalımlar,sen son sözü söylemeden bitmeyen maçlar. Hepsi belleklerimize kaydoldu  ve kayıtların bu şekilde kalmasını istiyoruz. Sadece takım arkadaşların değil, seni seyreden on binler bile sahada seni arıyordu. Seni arıyordu çünkü topla bir an önce buluşmanı ve gözlerinin pasını almanı sabırsızlıkla bekliyordu. Senin topla yaptığın resitalleri seyredip mutlu olan binlerce gözden şimdi yaşlar süzülüyor.  Seni kaybetmek zamansız oldu ama biz seni hafızalarımıza yerleştirdiğimiz gibi hatırlamak istiyoruz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder