12 Eylül 2010 Pazar

Bu Forma Kırmızı Bu Forma Beyaz


Şu anda bu yazıyı yazarken bile ellerim titriyor. Ben hayatımda ellerimin bu kadar terlediğini hatırlamıyorum. Çok şükür bugünleri de görmek nasip oldu.Bu gün aslında turnuvadaki en kötü maçımızı oynadık . Ona rağmen turnuvadaki en iyi oyununu oynayan Sırbistan'ı mağlup etmeyi başardık. Adamların her attığı sayı oldu. Genelde bu tür maçlarda rakibin bütün adamlarını tutar, fakat bir adamını kontrol edemediğimiz için maçı verirdik. Bu akşam Tedodosiç'i tutamadık ama maçı almayı da başardık.  Ama takımımızın mücadele azmi,kazanma arzusu maçı almamızda en önemli etkendi. Maçın bitimine 5 dakika kala ben yelkenleri duya indirmek üzereydim. Ama Kerem,Hido,Semih, ve diğerleri indirmedi.
Sahaya çıkan herkes varını yoğunu ortaya koydu. Maçın kırılma anlarında takım asla maçı bırakmadılar.Tanjeviç Go Home diyenler acaba şimdi ne diyecekler çok merak ediyorum. Kanser hastası olmasına rağmen takımı yalnız bırakmadı. Antremanlardan sonra gidip kemoterapiye girdi,döndü sabahlara kadar kafa patlattı. İki şampiyona önce dokuzuncu,geçen şampiyona da altıncı olan devler sindire sindire bu günlere geldi. Artık bundan sonra ikincilik biz kesmez. Devler burada Amerika'yı yenecek tek takım biziz diyorlar. Bunu gerçekleştirme zamanı geldi.Bu forma kırmızı, bu forma beyaz, son saniyeye kadar mücadeleyi asla bırakmayın.

1 yorum: